Onze Jakobijnse democratie

07 03 2023

Anonyme, Portrait de Maximilien de Robespierre (1758-1794), homme politique. (Nom d'usage), 1758. Huile sur toile. Musée Carnavalet, Histoire de Paris.

Het heulen met allerhande vormen van totalitarisme kent een lange geschiedenis bij Jakobijns of centralistisch links. Het Jakobinisme ontstond niet voor niets tijdens de Franse revolutie van Robespierre; die niet alleen adel, geestelijkheid en andersdenkenden liet vermoorden, maar zelfs betrokken was bij een heuse genocide; in de Vendée. Zo collaboreerden Europese communisten tot het opzeggen van het Molotov - von Ribbentrop pact op 22 juni 1941 met het nazisme - en na de oorlog met Mao, Guevarra, Castro en andere helden van Jakobijns links.

Maar Jakobijns links sluit ook nu nog bondgenootschappen met het totalitarisme om de macht in handen te krijgen. Er worden verbonden gesloten met islamisme, liberalisme, ecokapitalisme, wokisme en antizionisme - zolang het maar meer macht oplevert voor de enige variant van linkse politiek die nog zichtbaar is in onze 'democratie'; de centralistische variant.

De in potentie bloedige gevolgen van een dergelijke opportunistische politiek komen zo nu en dan aan de oppervlakte. Bijvoorbeeld wanneer je anti-zionisten vraagt waar Israëlische Joden eigenlijk naartoe moeten als Israël niet meer mag bestaan.

Verloren gebieden

Waarom Israël relevant is als aanloopje naar een analyse van de provinciale verkiezingen in Nederland, is dat we in Israël zien gebeuren wat we ook in Europese landen zien sluimeren. Zo durft de Franse politie bijvoorbeeld in zo'n 100 gebieden in Frankrijk niet meer te komen. In die 'verloren gebieden' heerst het recht van de sterkste van een clubje macho's, die met kleine burgeroorlogjes tussen verschillende rivaliserende groepen regeren ten koste van een geterroriseerde lokale bevolking.

Het is nog maar de vraag of dit een voorbode is voor wat er in Nederland zal gebeuren, maar ook hier smeulen kleine burgeroorlogjes als een veenbrand: tussen de joods-christelijke cultuur en het islamisme, tussen stad en platteland, tussen mondialisme en lokalisme, tussen de zogenaamde elite en degenen die zij uitbuit, tussen woke links en reactionair rechts, tussen antiracisten en 'de' gewone Nederlander, et cetera. Dat hier geen goede debatten over gevoerd worden op zoek naar oorzaken van problemen is de reden dat in Nederland allerhande (samenwerkingsverbanden van) politieke partijen steeds weer als paddenstoelen uit de grond schieten - om na de verkiezingen meestal vrij snel weer te verdwijnen. 

De giflobby van Louise Fresco

Maar uiteraard niet voordat er is geroepen dat alle immigranten terug naar hun eigen land moeten, dat alle mensen uit stad of platteland, alle mensen met of zonder geld geld, alle woke of alle minder woke mensen, alle moslims, alle christenen of alle Israëlische Joden slecht zijn - of dat de enorme hoeveelheden stikstof die onze landbouw produceert geen probleem is voor de natuur, zoals Nederlands favoriete giflobbyist Louise Fresco onlangs weer eens bepleitte. 

We essentialiseren wat af, maar niemand die de èchte oorzaken en problemen; mondialisme, Amerikanisme, liberalisme, het verdwijnen van onze persoonlijke en nationale soevereiniteit, onze illiberale ‘democratie’, het oprukkende totalitarisme, de ongelijke kansen - en persoonlijke vrijheden die steeds verder ingeperkt worden, concreet maakt. Uit angst om zich uit te spreken, uit angst om kiezers te verliezen, maar nog veel vaker simpelweg vanwege de totale afwezigheid van politiek inzicht bij politici die ons zeggen te vertegenwoordigen, met een visie die nooit verder reikt dan de eigen machtshonger. 

De dictatuur van de minderheid

Er is op 15 maart bij de provinciale statenverkiezingen geen alternatief voor liberale, eurofiele, Jakobijnse politici. Han van der Horst zag het dus goed; bij de komende verkiezingen is er niets te kiezen - behalve de ondergang; van een liberaal Europa, dat in opdracht van Amerika de politiek van een liberaal Nederland - en liberale provincies bepaalt.

Uiteindelijk doel van menig illegitiem politicus zoals Mark Rutte (17% van de kiesgerechtigden), Macron (38% van de kiesgerechtigden, waarvan het merendeel meer tegen LePen dan voor Macron stemde) en Scholz (minder dan 20%): na hun nationale politieke carrière als een nieuwe Napoleon de Verenigde Staten van Europa leiden. 

Dat Europa heeft inmiddels behalve een vlag ook een volkslied, een munt, een rechtspraak en, geluk bij een ongeluk, ook nog een gemeenschappelijke vijand, en een oorlog die diezelfde politici in opdracht van Amerika zo lang mogelijk rekken. Zodat en passant westerse wapen- olie- en gasbedrijven mega-winsten kunnen maken. 

De totale oorlog

Want ook bij de proxyoorlog die Amerika via Oekraïne met Rusland uitvecht staat Amerika's vazalstaat Europa te trappelen om de imperialistische politiek van de VS uit te mogen voeren; door zonder enige democratische controle voor miljarden euro's belastinggeld aan zware wapens te leveren. Ook Mark Rutte draagt hier namens Nederland zijn steentje aan bij om een wit voetje te halen bij de VS. Gedrag waarmee hij ons al lang de oorlog van hem en zijn liberale vriendjes Macron, Scholz en Biden heeft ingerommeld.

Deels uit gebrek aan politieke ideeën, deels uit angst dat de geschiedenis ooit net zo over hen zal oordelen als over de aloude appeasement politici, zwengelen Jakobijnse politici op rechts èn links de oorlogsmachine aan zoals in de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog, die toch de aanleiding vormde voor de Tweede Wereldoorlog. Terwijl ondertussen de intellectuelen van de macht oproepen tot de totale oorlog. 

Dat terwijl iedere diplomaat in het diplomatenklasje leert dat iedere oorlog, dus ook die in Oekraïne, eindigt met vrede, door vredesonderhandelingen - die altijd de enige weg naar een einde aan het bloedvergieten zijn. Maar helaas zijn onze door het Russische, Amerikaanse en nu ook Europese imperialisme dolgedraaide, visieloze politici vooral een garantie voor de ondergang - op alle fronten.

Niet stemmen

Ook op het front van de provinciale politiek. Want Nederlanders kunnen alleen maar stemmen op Jakobijnse, liberale, eurofiele politici.

Terwijl lagere en midden inkomens miljarden betalen aan de EU, en megalomane bedrijven dankzij miljardenverslindende, liberale EU regelgeving zichzelf steeds verder verrijken - komt slechts een fractie van de door gewone Nederlanders opgehoeste miljarden, in de vorm van subsidies onder strenge liberale voorwaarden, weer terug bij de gewone Nederlander, en is er behalve Geert Wilders geen enkele politicus die openlijk een Nexit steunt. En ik durf wel te stellen dat wanneer Geert Wilders zou moeten kiezen tussen een Nexit of meer macht, hij de Nexit maar al te graag zou inruilen voor meer macht.

Op 15 maart ga ik dan ook niet stemmen, omdat de uitkomst van alle Nederlandse verkiezingen van tevoren vaststaat doordat er geen politici meedoen die een libertaire politiek en een nexit propageren. Ik weiger mee te doen aan een politieke poppenkast die aan het eind van de voorstelling altijd weer eindigt met Jan Klaassen of Katrijn. 

Maar de Jakobijnen van nu lijken één ding te vergeten; dat je een democratische meerderheid wel kunt negeren, maar tegenwoordig niet meer zo makkelijk kunt laten verdwijnen. 

J. Mekkes

 

Deel je ideeën