Poetin's speech

03-10-2022

Ten tijde van oorlog luisteren we niet graag naar onze opponent, en ontkennen we liever a priori alles wat die opponent zegt - als dat wat gezegd wordt negatief kan afstralen op degenen die volgens ons aan de goede kant van de geschiedenis staan. 

In oorlogstijd kan de 'goede' kant nooit iets fout doen, want tijdens een oorlog sneuvelt de waarheid altijd als eerste. Het is de reden dat gehoorzaamheid en het accepteren van de officiële waarheid zo belangrijk zijn als je alleen maar kan denken aan de onvoorwaardelijke en algehele onderwerping van je opponent.

Maar zo werkt het natuurlijk niet in de echte wereld. In een tijd van opkomende nucleaire wereldmachten is diplomatie belangrijker dan ooit, en de eerste les op de diplomatenschool is dat je moet willen begrijpen wat je opponent drijft en wat zijn waarden zijn. Niet omdat je het met hem eens bent of omdat je zijn daden goedkeurt, maar omdat diplomatie een belangrijke manier is om je land te beschermen tegen imperialisme.

Laten we de dus Poetin’s speech ter gelegenheid van het annexeren van Oost Oekraïne vandaag eens analyseren, omdat het gehoorzame deel van de media liever officiële waarheden verkondigt dan dat ze de werkelijkheid analyseert. 

Poetin zei onder meer dat zijn vijand het Amerikaanse streven naar wereldhegemonie is en dat hij toekomstige generaties wil vrijwaren van slavernij en experimenten ‘die bedoeld zijn om hun hersens en zielen kreupel te maken’. Hij zei ook dat hij met zijn annexatie van het deel van Oekraïne waar overwegend Russischtalige mensen wonen, de Russische taal en cultuur wil beschermen. Verder zei hij dat waarden als soevereiniteit, vrijheid, creativiteit, rechtvaardigheid, humaniteit, genade, mededogen en spiritualiteit belangrijk zijn voor hem. 

Volgens Poetin is Oekraïne al in 2014 een oorlog gestart, namelijk tegen het Russische deel van de bevolking van Oekraïne, en hij zei dat Westerse elites kolonisatoren zijn die nationale staten willen vazalliseren. Hij vroeg zich ook af waarom Russen geen recht op zelfbeschikking hebben, daarbij verwijzend naar artikel 1 van het handvest van de Verenigde Naties.

Verder verwees hij naar Kosovo, dat zich afscheidde van Servië nadat Amerika Servië op zijn knieën had gedwongen; met bombardementen die geen VN mandaat hadden.

En hij zei dat russofobie racisme is. 

Hij verwierp de westerse neoliberale cultuur, die zich volgens hem gedraagt als een moderne kolonisator, en die onder het mom van vrijheid en democratie overal ter wereld… precies het tegenovergestelde komt brengen.

Poetin constateerde dat Amerika het enige land is dat ooit kernwapens heeft gebruikt, in Hiroshima en Nagasaki, waarmee Amerika volgens hem ‘een precedent’ heeft geschapen. Verder zei hij dat Amerika en Engeland in de Tweede Wereldoorlog onnodig, want zonder effect op het verloop van de oorlog, Duitse steden hebben gebombardeerd.

Poetin ging door met de volgende oorlogen van de VS en haar bondgenoten, en herinnerde zijn toehoorders eraan dat Korea en Vietnam door Amerika werden bedolven onder  bommentapijten. Ook zei hij dat landen als Duitsland en Zuid-Korea de facto bezet zijn door de VS - en politici van deze landen worden volgens hem afgeluisterd door de CIA.

Verder zei hij dat de vele westerse oorlogen de oorzaak zijn van enorme migratie-stromen.

En volgens Poetin gaat van het Oekraïense graan maar 5% naar Afrika - de rest gaat volgens hem naar Europa.

Ook wordt Europa volgens Poetin gede-industrialiseerd door de sancties tegen Rusland en de sancties zijn ingesteld zodat Amerika de Europese markt in de toekomst voor zichzelf heeft.

De Europese elite weet dit volgens Poetin, maar kiest er volgens hem voor de belangen van Amerika te dienen. 

‘Ongelooflijk maar waar’ noemde Poetin het dat de ‘Angelsaksen’ zijn begonnen de Europese energie-infrastructuur te vernietigen, daarmee doelend op de aanslagen op de Nordstream gaspijpleidingen. 

Volgens Poetin proberen Amerika, Engeland en Europa met een zelfde strategie de Russische cultuur te vernietigen, omdat die volgens Poetin het grootste gevaar vormt voor een unipolaire wereld gedomineerd door Amerika - waarna hij als ik het goed begreep impliciet stelde dat ook de aanslag op Dugin door Amerika is gepleegd.  

Na een afwijzing van een westerse cultuur die zich zou kenmerken door waarden zoals het leren van jonge kinderen dat je meerdere vaders kunt hebben en een transgenderideologie die geslachtsveranderende operaties voor kinderen zou willen faciliteren, citeerde hij Jezus die zei: ‘valse profeten herken je aan hun vruchten’. 

Tot zover de speech van Poetin ter gelegenheid van de annexatie van delen van Oekraïne. Het lijkt me goed om na te denken over de beweegredenen van Poetin, en ze te analyseren en bediscussiëren om te voorkomen dat het conflict in Oekraïne overslaat naar andere landen. 

Want terwijl geconfisqeerde megajachten van Russische oligarchen overgaan in de handen van westerse oligarchen zouden we onszelf ook de vraag kunnen stellen of onze westerse elites nu eigenlijk wel zoveel verschillen van de Russische. Een vraag die daarmee samenhangt is de vraag of mensen die 'gecanceld' worden door die westerse elites vanwege hun dissidente mening, in een dictatoriale staat (zoals Rusland) niet naar een werkkamp, of erger, de dood in zouden zijn gestuurd… door diezelfde elite. Gebruikte de oorsprong van alle westerse democratieën, de Franse revolutie, nog een ijzeren guillotine voor onwelgevallige meningen, nu worden die meningen geguillotineerd door kranten, tijdschriften, websites, radio- en televisieprogramma's die bepaalde kritische geluiden weren, waardoor de gewone Nederlander de informatie niet tot zich kan nemen die hem zou kunnen helpen echt vrij te worden. In de kern is dit dus een vraag naar dat wat de westerse politiek eigenlijk onderscheid van Poetin’s ‘politiek van de vuist’, een politiek waar Poetin Amerika van beschuldigt. 

De pot verwijt de ketel, maar hoe maken we beiden schoon?

Poetin eindigde zijn speech met de woorden: ‘met ons is de waarheid. Met ons is Rusland.’ Mijn vraag is wie er eigenlijk met ons is, uit welke motieven dat is, of we dat eigenlijk wel willen en hoe we voorkomen dat onze vrienden onze ergste vijanden worden. Maar vooral: hoe we voorkomen dat het conflict in Oekraïne overwaait naar de rest van Europa. Het willen begrijpen wat onze opponent in het Kremlin zoal drijft en het op pad sturen van goede diplomaten om samen met deze opponent een duurzame vrede vorm te geven lijkt me een belangrijke eerste stap om te komen tot een antwoord op deze vragen. 

Maar uiteindelijk zullen we vooral samen ons eigen land verder moeten democratiseren, om te voorkomen dat we, net als Rusland, ten prooi vallen aan het totalitarisme. 

J. Mekkes