M. Maserati

18 11 2023

M. Maserati schrijft op dit moment aan haar eerste boek; Een onderzoek naar anarchistische politieke theorie. In de loop van 2024 verwacht ze haar boek te kunnen publiceren. Ik  sprak met haar over haar boek, over haarzelf, en over het anarchisme.

Waarom dit boek?

Ik sprak een vriendin en ik had het met haar over politieke ontwikkelingen en theorie. Over neoliberalisme en sociaaldemocratie, over Thatcher en Reagan etc, etc. Op een gegeven moment hadden we het over libertarisme en anarchisme, iets waar ze niet zo bekend mee was. Zij zei tegen mij: “schrijf dan een boek over politieke theorie”. 

De politieke theorie die ik relatief diep onderzocht heb, is het anarchisme. Ik dacht, laat ik mijn kennis eens systematiseren, laat ik het voorstel van mijn vriendin opvolgen. 

Wat betekent anarchisme voor jou?

Ik noem mezelf geen anarchist, omdat dat intuïtief gezien niet goed voelt. Ik ben niet een bepaalde ‘ist’. Ik zie ‘ismes’ als kooien, waar mensen zichzelf in gevangen houden. Veel moderne anarchisten zijn daarnaast idioten en ik wil niet met hen geassocieerd worden. 

Maar de anarchistische theorie/lectuur heeft mij wel gevormd, heb ik gemerkt. Door het anarchisme snap ik beter wat de staat is en wat de staat niet is en hoe ik mij binnen de maatschappelijke dynamieken beweeg, wat mijn rol daarbinnen is. Bepaalde anarchistische strategieën heb ik overgenomen, zoal het feit dat ik nu onder een pseudoniem schrijf. Dit is altijd een anarchistische traditie geweest. Als je anoniem bent, heb je meer de vrijheid om te zeggen wat je écht denkt, zonder dat het meteen consequenties heeft. Want alles wat je doet en zegt heeft altijd consequenties. 

Vooral de anarchistische schrijver Benjamin Tucker heeft veel invloed op mijn denken gehad. Door hem snap ik wat kapitalisme is en hoe staat en kapitaal historisch gezien met elkaar vervlochten zijn. Ik vind het vreemd dat Karl Marx wel is blijven hangen in het collectieve geheugen, maar Benjamin Tucker niet. Terwijl Marx wat mij betreft minder toegankelijke ideeën had dan Tucker. Dit geldt wel voor meer 19de eeuwse denkers. De denker Henry George (een soort linkse liberaal) is ook geheel vergeten geraakt, bijvoorbeeld. Ook een relatief toegankelijke/toepasbare denker. 

Een andere anarchistische denker, die ontzettend veel invloed op mij gehad heeft, was Max Stirner. Ik zie Max Stirner alleen niet als anarchist, omdat hij zichzelf nergens ‘een anarchist’ noemt. Toch claimen veel anarchisten hem. Goed: wat ik aan Stirner had, is dat ik door Stirner veel beter snap dat ik zelf verantwoordelijk ben voor álles wat ik doe. Ik kan mij niet verschuilen. Het existentialisme van Stirner is min of meer mijn levenshouding geworden. De basis van waaruit ik de wereld ervaar. 

Hoe lang schrijf je al?

Ik schrijf denk ik sinds mijn twintigste. Kleine opiniestukjes, onder pseudoniemen.  Mijn vroege werk is niet bepaald iets waar ik trots op ben. Daarom ben ik blij dat ik onder pseudoniemen werkte, toen al. Wel heeft het mij iets geleerd: namelijk hoe ik niet wil schrijven, wat niet werkt voor mij. Later ben ik gedichten gaan schrijven, om mijn emoties beter te kunnen plaatsen, als een soort therapievorm.

De gedichten zijn wel iets waar ik achter sta, omdat ze meer over mij gaan, ze zitten dichter bij de kern van wie ik ben. Ik houd ze voor mijzelf, vooralsnog.

Met dit boek heb ik geprobeerd iets te schrijven, iets politieks, waar ik wél achter kan staan, iets dat niet pretentieus of ver gezocht is, maar verhelderend en vrijblijvend.

Waar kom je vandaan? 

Mijn pseudoniem, M. Maserati, is zogenaamd een Zuid Amerikaans fotomodel. 

Laatst bekeek ik een ‘true crime’ documentaire op youtube. Als we de onderwereld begrijpen, begrijpen we de bovenwereld ook en alles wat ertussenin zit….Daarom onderzocht ik de onderwereld. In deze docu ging het over vrouwelijke ‘crime bosses’. Een van de bosses was een beeldschone Zuid Amerikaanse vrouw, die met een machinegeweer poseerde. Ik vond dit een nogal intrigerend beeld. Aan de ene kant hyperfeminiteit, aan de andere kant de gewelddadigste kant van masculiniteit. Het is niet zo dat ik de onderwereld adoreer ofzo, maar ik vond dat beeld gewoon heel fascinerend, het heeft lang op mijn netvlies gestaan en was voor mij een aanzet om dieper na te gaan denken over gender - en mannen en vrouwen. 

Wat wil je nalaten in het leven?

Ik heb zo’n tien jaar politieke theorie bestudeerd omdat ik de wereld wat beter wilde begrijpen. Kennis is macht. Veel theorie is verloren geraakt en het was de bedoeling om alles kort samen te vatten. De wereld is nu in crisis, het is van belang dat de mensen de verschillende politieke modellen op zijn minst kennen. Pas als je weet wat het is, kan je er iets van vinden. Ik vind het vreemd dat mensen niet bekend zijn met de anarchistische theorie. Het is de anarchisten dus niet gelukt om de massa te bereiken: iets dat andere bewegingen wel gelukt is. Misschien kan dit boekje wat verhelderen.

J. Mekkes