Voor wie niets heeft is zijn vaderland het enige goed

03-10-2022

Een belangrijke voorwaarde om vooruit te komen is een goede analyse van oorzaken en oplossingen, die je vervolgens met elkaar bediscussieert in een open debat. 

Maar ik loop nu alweer een tijdje mee in Nederland en ik durf inmiddels de stelling wel aan dat we hier niet echt een open debatcultuur hebben. Volgens mij komt dat doordat de gemiddelde Nederlandse voorzitter juist het voorkomen van een open debat als zijn belangrijkste taak ziet. Tijdens een open debat zou immers zomaar opeens iets gezegd kunnen worden dat de gevestigde orde bekritiseert. En stel je voor dat na zo'n open debat tot overmaat van ramp ook nog een echt democratische stemming zou volgen op verbetervoorstellen die zijn gedaan na een grondige en bediscussieerde analyse van de oorzaak van een probleem; dan mag je volgend jaar misschien wel helemaal niet meer met je gekke hoedje op naar de koning luisteren die een opstel van Mark Rutte voorleest in de Ridderzaal!

Hoe de gemiddelde voorzitter en andere zichzelf per abuis te belangrijk denkende figuren dat open debat dan de kop indrukken? Door het eigen ego belangrijker te vinden dan het oplossen van oorzaken van problemen. Door niet te luisteren naar een ander. Door de ander tot vervelens toe in de rede te vallen. Door de ander als het nodig is het woord te ontnemen, kortom: alles om te voorkomen dat er tijdens een debat dingen gezegd worden die negatief kunnen afstralen op de gevestigde orde.

Het is in Nederland dan ook heel gebruikelijk om een open debat te voorkomen waarin iemand het waagt oorzaken van problemen te benoemen die iets zeggen over je eigen prestaties of over de achteruitwerkende invloed van een groter geheel waar jij voordeel van hebt. 

Men eist gewoon eerst dat alle kritiek via een voorzitter wordt geuit, zodat degene die het waagt het open debat aan te zwengelen vervolgens zonder blikken of blozen naar believen het zwijgen kan worden opgelegd, terwijl je hem ondertussen, zonder dit te onderbouwen, verwijt complottheorieën te verspreiden. En als de kritiek dan nog niet verstomd, stop je gewoon je vingers in je oren en loop je 'la la la'-zingend weg. 

Zoals Sigrid Kaag deed toen ze een, overigens slordige, analyse hoorde van een vrij algemeen bekende oorzaak van veel problemen in onze samenleving. Een oorzaak die wat groter is dan Sigrid Kaag zelf, en die je waarschijnlijk het best kan omschrijven als een liberale oligarchie die de wereldregering van de vrije markt nastreeft. De met die oligarchie samenhangende problemen worden verspreid via liberale politici als Mark Rutte, Olaf Scholz en Emmanuel Macron en via hof-filosofen als Jacques Attali en Bernhard Henri Lévie, via de juiste universiteiten en via organisaties zoals Mckinsey, die zich halsstarrig vastklampen aan een allesvernietigende liberale ideologie, omwille van nieuwe opdrachten en de jaarcijfers. Het zijn problemen die vervolgens worden verankerd in onze 'liberale' democratie door een liberale oligarchie die bepaalt welke personen uit de liberale politieke elite de machtsposities in onze democratie mogen bekleden.

Ik denk dan ook dat ik wel weet waarom steeds meer kiezers afhaken. Omdat we in onze vlucht naar voren vergeten na te denken over de oorzaken van problemen en onze oren dichtstoppen als iemand dat, meer of minder zorgvuldig, wel doet, om maar niet geconfronteerd te hoeven worden met verbetervoorstellen die steeds noodzakelijker worden maar daardoor ook steeds pijnlijker zijn voor onze politieke elite.

En als je in plaats van een open debat volstaat met je vingers in je oren te stoppen en 'nazi!' te roepen als reactionair rechts kritiek op je heeft, komen we niet vooruit. 

Want het nazisme was een specifieke stroming in een specifieke tijd, en reactionairen als Baudet zijn niet per definitie de nazi van toen - louter en alleen omdat ze het wagen je tegen te spreken. Laten we onze woorden daarom zorgvuldig kiezen en niet meer meedoen met het op deze manier relativeren van de holocaust, maar het echte fascisme van nu, de allesvernietigende vrije markt ideologie, lokaliseren, analyseren - en aanpakken.

En daarbij is het antidemocratisch om te proberen het open debat te dwarsbomen. Een neiging die je behalve bij reactionair rechts ook bij traditioneel rechts en -links tegenkomt. 

Dit tegenwerken van de democratie en het open debat doen reactionairen en linkse en rechtse liberalen omdat ze in elkaars centralistische vijver vissen om kiezers binnen te hengelen. Die kiezer kan je dan beter niet informeren over de alternatieven die er natuurlijk ook gewoon zijn voor het slappe aftreksel van democratie dat we nu hebben. 

Alternatieven zoals een libertaire in plaats van een liberale democratie, een republiek of een republikeinse monarchie in plaats van de monarchie zoals we die nu kennen, een democratie van onderop in plaats van een democratie van bovenaf, oftewel federalisme in plaats van centralisme. Een democratie van, voor en door het volk dus in plaats van een democratie van, voor en door beroepspolitici, een politiek van de regio's in plaats van een centralistische politiek van Den Haag, een democratie met directe verkiezingen van volksvertegenwoordigers en president, met referenda op initiatief van de burger en natuurlijk met een imperatief mandaat voor een (minister)- president en zijn ministersploeg, zodat die tussentijds kunnen worden weggestuurd als een meerderheid van de kiezers dat nodig vindt. 

Gelukkig doorziet een meerderheid van de kiezers de achteruitwerkende, centralistische, hiërarchische machtswellust van een kleine liberale elite zonder democratische machtsbasis. En die meerderheid zoekt alternatieven voor een steeds verder afbrokkelende democratie. 

Omdat onze democratie afbrokkelt door liegende, egoïstische, liberale politici, die niet tegen kritiek kunnen, die Nederland willen opheffen ten gunste van de federale staat Europa - en die de wereldregering van de vrije markt nastreven. 

En dat is geen complottheorie, dat zijn gewoon feiten en een visie die je kunt nalezen¹. Het is de visie van een kleine, mondialistische, liberale oligarchie en hun touwtjespoppen in de politiek, die vergeten zijn wat Jean Jaurès² ooit zei: 

'A celui qui n'a rien, la patrie est son seul bien', oftewel: voor hij die niets heeft is zijn vaderland het enige goed.  

J. Mekkes

1. Lees het boek Demain qui gouvernera le monde? van Jacques Attali - hoffilosoof van de voormalige Franse president Mitterand en sherpa van de huidige president Macron

2. Franse socialist die aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog werd vermoord vanwege zijn aanhoudende verzet tegen gewapende conflicten tussen naties