Wortels en cultuur

29 06 2023

"Hoe kunnen we een moderne dictatuur installeren?

Door de vrijheid te vernietigen, de taal te verarmen, de waarheid af te schaffen, de geschiedenis uit te wissen, de natuur te ontkennen, haat te propageren, en door te streven naar een imperium."

Michel Onfray in Théorie de la dictature

Mijn hypothese is dat een weinig nuchtere visie op een sterke, libertaire cultuur die geworteld is in een regio te maken heeft met een gebrek aan wortels en cultuur. En ik denk dat een gebrek aan wortels en cultuur kan leiden tot dictatuur. 

Mogelijk vormt deze hypothese ook een begin van een verklaring voor de vele hetzes van cultureel links - individuen die zich identificeren met linkse thema's zoals wokisme, gender- en klimaatideologie, maar op politiek gebied vooral liberale standpunten hebben - tegen iedereen die nog wèl van zijn vrijheid, zijn land, zijn geschiedenis, zijn taal en zijn cultuur houdt. 

Deze liberale variant van obsessief bezigzijn met wortels en cultuur, vanwege een cultureel links doel als creolisatie danwel vanwege de wens om de reactionair rechtse evenknie van creolisatie; De Grote Vervanging te voorkomen heeft een functie: het onttrekken van het zicht op echte problemen; problemen zoals het gebrek aan democratie, gelijke kansen, transparantie, individuele vrijheid, scheiding van kerk en staat, feminisme, en het teveel aan liberalisme, met haar uitwassen zoals onder veel meer de bankencrisis, de toeslagenaffaire, imperialisme en transhumanisme en haar rookgordijnen: racialisme, islamogauchisme, wokisme, gender- en klimaatideologie.

Ben je nog trots op je Nederlandse wortels en cultuur, met haar libertaire individuele en nationale soevereiniteit, gelijke kansen, transparantie, zelfsturing, scheiding van kerk en staat en feminisme, en ben je bereid die cultuur met vreedzame en opbouwende kritiek te verdedigen tegen iedere vorm van politiek autoritarisme in de sociale organisatie en het privéleven, dan ben je volgens cultureel links en -rechts al gauw een gevaar voor de democratie. 

Meer in het algemeen is het zo dat de ondemocratisch aangestelde liberale elite in Den Haag en Brussel, die vooral slachtoffers maakt en achteruitgang creëert, burgers die in opstand komen tegen deze elite weg probeert te zetten als een gevaar voor 'de' democratie - die echter al lang geen democratie meer is en steeds dictatorialer wordt. 

Een gebrek aan aanleg en opvoeding - of een gebrek aan wortels en beschaving - brengt sommige leden van de liberale geloofsgemeenschap er toe om iedereen die wel door aanleg, opvoeding en wortels een behoorlijk niveau van beschaving heeft weten te verwerven - en die bovendien die cultuur en wortels nog koestert - te haten. 

Zo mondt een nobel streven van cultureel links en -rechts: het voorkomen van haat tegen mensen met een andere cultuur en andere wortels, vreemd genoeg vaak uit in een vergelijkbare, maar tegenovergestelde haat; nu dan tegen mensen die hun Nederlandse cultuur en wortels koesteren.

Natuurlijk wordt een dergelijke haat goedgepraat; door te zeggen dat die ander racistisch, fascistisch, nationalistisch, te links of te rechts zou zijn. Maar dat is een zwaktebod, want haat is altijd de slechtste optie. Verbinden door te leren van en luisteren naar elkaar, of door jezelf ook eens in de spiegel te kijken is misschien niet makkelijk, maar essentieel voor het voorkomen van geweld en voor het verbinden van links en rechts met bestaande waarden - danwel voor het gezamenlijk creëren van nieuwe waarden, in een open debat. 

Hoe harder je dat open debat tegenwerkt door te roepen dat de ander een fascist, racist, anti-gender, wappie, klimaatontkenner, "domrechts" en een gevaar voor de democratie is, hoe minder kans dat de aandacht gevestigd wordt op je eigen haat, je eigen slordige manier van denken en het nut van het cultiveren van die slordige manier van denken voor het behoud van je eigen macht. 

Het is een lange geschiedenis die bij cultureel links telkens weer leidde tot een soort puriteinse strijd om wie er nu eigenlijk de beste optie op links was. Cultureel links, dat centralistisch is en voortkomt uit marxistisch links, heeft altijd al gedaan alsof zij de enige, "wetenschappelijke", linkse optie was, en alsof alle andere opties op links utopisch zouden zijn. Maar in werkelijkheid is cultureel links een links met onvoldoende diepgang om naar zichzelf en de eigen cultuur te kijken, een links zonder wortels of natuurlijke democratische basis - en dientengevolge een links dat onvoldoende in staat is die cultuur te behouden of ontwikkelen. Sterker nog: het marxisme heeft via het Marxisme-Leninisme met haar goelags, vooral cultuur vernietigd, en volgens sommige schattingen tot maar liefst 100 miljoen doden geleid. 

Maar cultureel links lijkt weinig geleerd te hebben van dit echec van het marxisme. Dankzij woke-, gender- en klimaatideologie komt er namelijk een neo-marxistisch sausje te liggen over cultureel links. En wat nu zo jammer is aan dit neo-marxistische sausje is dat wanneer mythes leidend worden geen sterke tegenmacht gevormd kan worden tegen een urgent probleem voor onze democratie: de ondemocratisch aangestelde liberale elite die ons bestuurt alsof wij werknemers in hun BV Nederland zijn. 

De sleutelwoorden om uit de impasse te raken? Ontwikkelen en verbinden. Ook centralistisch, cultureel, liberaal links heeft, net als centralistisch, cultureel, liberaal rechts, een uitgestoken hand nodig. Een hand die hen helpt te komen tot het definiëren van de juiste vijand, om te komen tot de juiste oplossingen voor de vele problemen die een ongebreideld voortwoekerend liberalisme heeft veroorzaakt. Want het leuke aan een democratie van, voor en door iedereen is dat de belangrijkste vraag in zo'n democratie niet de vraag is wie er links of rechts is, maar de vraag wie Nederland wil; een soeverein land met soevereine individuen. 

Daarmee zeg ik niet dat links en rechts niet bestaan, maar dat ze gemeenschappelijke doelen hebben, of zouden kunnen krijgen. Waarom die gemeenschappelijke doelen belangrijk zijn, zagen we in het, wanneer het gaat over het vermeende echec van een democratie met door meerderheden gekozen bestuurders, veelvuldig aangehaalde Nazi-Duitsland. De reden dat Hitler aan de macht kwam was niet, zoals wel vaak geroepen wordt, dat een democratische meerderheid hem gekozen zou hebben. Een democratie van, voor en door het volk was dus niet het probleem in nazi-Duitsland, maar het feit dat communisten en socialisten er in het Duitsland van de jaren '30 van de vorige eeuw met elkaar niet uitkwamen. Hitler werd uiteindelijk aangesteld door Hindenburg - en niet door een democratische meerderheid van de Duitsers. Hitler kwam aan de macht doordat links niet in staat bleek gezamenlijke doelen te stellen door over de eigen machtswellust heen te stappen.

Ik denk dan ook dat we, als we echte verbinding en echte democratie willen, moeten leren van een heel ander land; het Frankrijk in de 19-de eeuw. Een Frankrijk dat dankzij de commune van Parijs de inspiratie werd voor vele andere communes in de hele wereld. Communes waarin niet alleen links maar ook links en rechts van onderop, in de verschillende geografische regio's van landen, samenwerkte aan gezamenlijke doelen. Doelen zoals een libertaire democratie, anarchosyndicalisme, communalisme, individuele en nationale soevereiniteit, feminisme, de scheiding van kerk en staat en andere doelen die een zo groot mogelijke vrijheid en zo veel mogelijk geluk van individuen bewerkstelligen. 

De manier voor links (en rechts) om te komen tot verbinding en duurzame vooruitgang is door te luisteren naar de 'tegenstander' en te kijken op welke onderdelen het verhaal van de ander hout snijdt. Dus niet een andere mening wegzetten omdat die van rechts of van links komt, maar die andere mening beoordelen op zijn waarheidsgehalte, zijn realiteitszin en zijn potentie, voor een toekomst die beter kan worden als we de verbinding zoeken op de inhoud om te komen tot een zo groot mogelijke vrijheid en geluk van individuen. 

En die vrijheid van een individu eindigt daar waar de vrijheid van een ander individu begint; in zijn eigen land, met zijn eigen cultuur.

J. Mekkes